(11)

Η μαμά, που είχε και άλλα παιδιά να μεγαλώσει και που ήταν νέα και όμορφη δεχόταν την καθημερινή καταπιεστική εξουσία της μάνας της ή ακόμα χειρότερα της πεθεράς της. Έπρεπε να είναι σοβαρή, να φορά σεμνά ρούχα-να μην φαίνονται μπράτσα, βυζιά, γαμπες- να μαγειρεύει τέλεια,να καθαρίζει το σπίτι άψογα, να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, στους εσπερινούς, στα παρακλήσεις, να κρατά όλες τις σαρακοστες, αλαδωτα Τετάρτη- Παρασκευή, όχι κρέας, όχι γάλα, τυριά, τίποτα. Να είναι καλή και υπάκουη σύζυγος, να μην αντιμιλα στον συνήθως απόντα αφέντη, να δέχεται ότι και να της κάνει αυτός, αδιαμαρτύρητα.

Και όλη αυτή η καταπίεση εκ μέρους της χήρας συνήθως μητέρας της ή πεθεράς της, ήταν η πρώτη εμφάνιση εξουσίας που βίωνε ο μικρός άντρας- άντρας. Βλέποντας λοιπόν την γιαγιά- εξουσία ντυμένη μονίμως στα μαύρα και κρατούσα μονίμως νηστεία, φορά και ο μεγάλος πια πολιτικός μας, τα ατσαλακωτα μαύρα κοστούμια, με τα τριζατα άσπρα πουκάμισα, τα τέλεια γυαλισμένα μαύρα παπούτσια, δεν τρώει κρέας, παρά μόνο σπανακόπιτες και χορταρικά, λες και είναι μια φωτογραφία του αψογου χωριάτικου σπιτικού, με τα χειροποίητα σεμέν, σταυροβελονια, βελονάκι, ολομαλλες κουβέρτες υφαντές, κεντημένα μαξιλάρια, σπιτικά γλυκά του κουταλιού,μπακλαβαδες, πίτες. Δεν θέλει σχέσεις με γυναίκες, αφού και η μητέρα του ήταν απλά ένα όμορφο, ξεσκονισμενο μπιμπελό, όπως και όλα τα υπόλοιπα πάνω στη σερβαντα του πατρικού του.