Ο μεν πρωτότοκος,λατρεμένος, γαμαει και εξουσιάζει. Μέχρι που βρίσκει την αφέντρα σύζυγο που τον τοποθετεί σε ένα επίπεδο από τα βυζιά της και κάτω,είναι και κοντοπιθαρη άρα πολύ χαμηλά,πολύ κοντά στο χώμα για να τον πατάει,και ως δεύτερη μανούλα του ,τον εξουσιάζει. Η Εγώ,ούσα ερωτευμένη μαζί του,τον δημιούργησε πολύ προσεκτικά,τον έφτιαξε με φροντίδα και αγάπη,έναν ΑΝΤΡΑ με Α κεφαλαίο. Η Εγώ Νο2 που είναι ερωτευμένη μόνο με τον εαυτό της,ούσα η δεύτερη μητέρα του,τον ευνουχίζει σε ότι την αφορα-δεν μπορεί να γαμησει τη μητέρα του- και τον κάνει να προσπαθεί να της αποδείξει τον ανδρισμό του με άλλους τρόπους πέρα από το σεξ. Με το να είναι ο καλύτερος στη δουλειά του,να την πηγαίνει τα πιο ευφάνταστα ταξίδια,που εκείνη βέβαια έχει διαλεξει- μην ξεχνιόμαστε,ποιος είναι ο αρχηγός εδω-,με το να διαβάζει άπειρα βιβλία,να ακούει την πιο ψαγμενη μουσική,να κάνει μεταπτυχιακό σουπερντουπερ ενώ πλησιάζει τα 60, να είναι ο πανέξυπνος,κουλ γαμιστρωνας της μαμάς του. Υπάρχουν κάτι αγοράκια,που η μητέρα τους δουλεύει σε μεγάλη εταιρεία και εκείνα μεγαλώνουν με μια νταντά καθώς η μαμά γυρίζει από τη δουλειά της 8-9 το βράδυ. Τα συγκεκριμένα αγοράκια που η μητέρα τους δεν έχει ανοίξει ποτέ τετράδιο από την πρώτη δημοτικού για να δει αν έγραψαν ή όχι,δεν τα διάβασε,κατά το κοινώς λεγόμενο ούτε για ένα δευτερόλεπτο σε όλα τα μαθητικά τους χρόνια,και όμως εκείνα είναι διάνοιες,πρώτοι στα μαθήματα,στους υπολογιστές,στα αγγλικά,στα γαλλικά,στο πιάνο,στο ποδόσφαιρο,κοινωνικοτατα, χαρούμενα. Και λες, πώς γίνεται αυτό; Μα προσπαθούν να της αποδείξουν τον ανδρισμό τους,την ανωτερότητα τους,την εξουσία τους,σε εκείνη και μόνο σε εκείνη.
Η κόρη της Εγώ,που η μάνα της δεν την άφησε να γίνει ούτε γυναίκα ούτε και άντρας,σαβουρογαμαει ασυστολως. Πρεζόνια,καταθλιπτικούς,ρεμαλια,χοντρούς, κοντούς,μαμακηδες,αλκοολικούς,διαταραγμένους,γέρους,μικρούς,ότι να'ναι. Έναν φυσιολογικό άνθρωπο δεν βρήκε. Μέχρι που κατάντησε να τυραννάει το σκυλάκι,να του κάνει ότι της έκανε αυτηνης η μάνα της. Μόνο που το σκυλάκι τα κατάφερε και πέταξε προς την ελευθερία,πέφτοντας στις ρόδες ενός διερχόμενου αυτοκινήτου. Αυτοκτονώντας. Πάλι η κόρη της Εγώ,μην αναγνωρίζοντας τη δική της ευθύνη για την αυτοκτονία του ζωντανού,κλαψομουνιαζει,αυτοοικτιρεται, μιλάει για τον εαυτό της,πόσο στενοχωριεται που είδε το καημένο το σκυλάκι λιωμένο στο δρόμο μπροστά της,πόσο το αγαπούσε και άλλα τέτοια κλαψομουνικα,εγωκεντρικά,αντρικά παράπονα. Πάντα όλα περιστρέφονται γύρω από εκείνη, τον άντρα της ζωής της.
Το αγοράκι,ο μικρός γιος της Εγώ,με το τέλειο σώμα,το τεράστιο τσουτσουνι και κάθε σωματική προϋπόθεση να γίνει ΑΝΤΡΑΚΛΑΣ,γαμιεται μόνο με τον υπολογιστή του,τα πορνό που παρακολουθεί εκεί,και πονάει,ουρλιάζει,βογκαει, κλαίει,βρίζει,φέρεται άσχημα σε όλους γύρω του και αρνείται να γαμησει φυσιολογικά. Πλήρως ευνουχισμενος,δεν μπορεί να εξουσιάσει κανένα ζωντανό πλάσμα,ούτε γυναίκα ούτε παιδιά ούτε σκυλιά. Δεν μπορεί να γίνει άντρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου