Τι είναι άντρας;_34_

Δεν το πολυθηλαζει,καθώς από τη μία είναι πολύ αδύναμη,χτυπημένη και απογοητευμένη,ολομόναχη παρδαλη κουκίδα μέσα σε ένα γκριζομαυρο περιβάλλον,και από την άλλη το μωρό είναι αδηφάγο,δεν σταματάει να τρώει,ζητάει συνέχεια κι άλλο γάλα,οπότε δεν το προλαβαίνει. Το αγοράκι αναλαμβάνει να προσέξει,για όσο διάστημα η Μαλθακή αναρρώνει,η μητέρα της. Ζουν στο ίδιο σπίτι και έτσι το μωρό αποκτά και μια δεύτερη μητέρα,μια μαυροφορεμένη,πανέμορφη,γλυκύτατη,ξανθιά και γαλανοματα,λιλιπούτεια γιαγιά. Είναι απόλυτα υποστηρικτική προς την κόρη της,αγαπάει τον γαμπρό της και λατρεύει το εγγονάκι της. Είναι και η αδελφή της,η θεία και νονά της Μαλθακης που μένει σε μικρή απόσταση από το σπίτι τους και έτσι ο μικρούλης και χοντρούλης Χρήστος μεγαλώνει με 3 μητέρες,στην κυριολεξία. Η μητέρα του,που δεν γνώρισε παρά την απόλυτη καταπίεση μέχρι τότε στη ζωή της και που γνωρίζει ότι κάπως έτσι θα πάει μέχρι το θάνατο της,δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι καλείται να δημιουργήσει,να σμιλεψει,το πλάσμα που γέννησε. Ίσως επειδή του χρεώνει ότι παραλίγο να χάσει τη ζωή της εξαιτίας του, εξαιτίας του πόσο μεγαλόσωμο και χοντρό το γέννησε,αντί να το βοηθήσει να αδυνατίσει,του υπενθυμίζει συνεχώς πόσο χοντρός είναι,του κρύβει τα φαγητά και τα γλυκά,με αποτέλεσμα να τον κάνει ακόμη περισσότερο εμμονικο με το φαι και με αποτέλεσμα να παρακινεί όλο και περισσότερο. Τι θα μπορούσε να κάνει; Θα μπορούσε να πηγαίνει μαζί του μεγάλους περιπάτους,να τον προτρέπει να κάνει γυμναστική,να κάνει μαζί του γυμναστική,κάτι τέλοσπαντων για να του δείξει ότι είναι μαζί του και όχι απέναντι του. Ο Ανδρείος ως πατέρας είναι περισσότερο σαν ο μεγάλος αδελφός του Χρήστου,καθώς έχουν την ίδια μαμά,την αγκαλιά της οποίας θα πρέπει να μοιράζονται πλέον. Το αγοράκι μας λοιπόν,έχει όλη τη φροντίδα της γιαγιάς του και της αδελφής αυτής,οι οποίες το αγαπάνε σαν θεό. Του μαθαίνουν τραγουδάκια ποιηματάκια και επειδή όπως όλα τα παιδάκια 3-4-5 χρονών έτσι και εκείνος τα θυμάται και τα απαγγέλει απέξω όπου και αν τον πάει η γιαγιά,θεωρούν ότι είναι ιδιοφυΐα. Το πάει στον φούρνο,αυτό απαγγέλει κατεβατα στον φούρναρη. Το πάει στον μπακάλη,στον μανάβη,τα ίδια.

Η Μαλθακή πάντα κλεισμένη στο σπίτι,φυλακισμένη,να καθαρίζει,να πλένει,να μαγειρεύει,να ράβει,να πλέκει,να προσέχει την εμφάνιση της,μαλλιά,δέρμα,σώμα. Ένα ρομπότ μοντελο-νοικοκυρας,οικοδέσποινας. Η τέλεια γυναίκα,η τέλεια μαγείρισσα,η τέλεια νοικοκυρά. Όταν πρωτοπαντρευτηκε και την επόμενη μέρα του γάμου ξύπνησε,έπρεπε να μαγειρέψει για τον νέο της σύζυγο,την μητέρα της, την θεία της και τους παππούδες της, παππού και γιαγιά,που ακόμη ζούσαν και έμεναν μαζί τους. Το θεώρησαν όλοι δεδομένο ότι εκείνη θα είναι η νοικοκυρά πλέον, ή καλύτερα η νοικο- υπηρέτρια. Και όλα αυτά με τα ελάχιστα χρήματα που απέμεναν μετά την αφαίμαξη που έκανε στον γιο της η μητέρα του Ανδρειου για να μπορέσει να συντηρήσει την υπόλοιπη οικογένεια του,τα αδέλφια του,στην Αθήνα. Παρόλα αυτά, εκείνη δεν παραπονιέται ποτέ και καταφέρνει να εμφανίζεται όλο και πιο κουκλάρα,όσο περνάει ο καιρός. Όλο και πιο ποθητή,σεξοβομβα με τα κολλητά πλεκτά από την ίδια μπλουζάκια,τα τέλεια ταγιερ. Όπου κι αν την πάει,όλοι γυρίζουν να την κοιτάξουν,δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει απαρατήρητη. Βέβαια κάθε λάγνο,ξεγυμνωτικο αντρικό βλέμμα πάνω της, είναι για εκείνον μια μαχαιριά. Την λατρεύει με όλο του το είναι,αλλά την φυλακίζει προοδευτικά όλο και περισσότερο. Δεν αποδέχεται καμμία πρόσκληση για χορούς,για δεξιώσεις,όπου τους καλούν,ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι εκείνη τρελαίνεται για χορό,τραγούδι,για διασκέδαση. Δεν αποδέχεται καμμία πρόσκληση για εκδρομές από φίλους του γιατρούς,φαρμακοποιούς,μηχανικούς,ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι εκείνη τρελαίνεται για εκδρομές,ταξίδια,για συναναστροφή με άλλους ανθρώπους πέρα από τις δύο χαροκαμμενες,θρησκοληπτες,μαυροφορεμένες δεσμοφύλακες της. Όσο έχει αυτήν την κουκλάρα δίπλα του,αρχίζει να αναπτύσσει ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ή ίσως καλύτερα μια φοβία για τους πιο μορφωμένους από αυτόν φίλους του ,τους οποίους και σιγά σιγά και αθόρυβα απομακρύνει από την ζωή του. Αυτός έχει την γυναίκα τρόπαιο και βλέπει παντού γύρω του απόπειρες να του την κλέψουν. Όχι κυριολεκτικά βέβαια.