Την λατρεύουμε,την προσκυνούμε! Την κατέχουμε;

Η εξουσία,η γνώση και ο βασιλιάς είναι το προαιώνιο τρίο. Το καθένα από τα τρία είναι ανεξάρτητο και αυθυπαρκτο. Όμως το πρώτο-η εξουσία-χρησιμοποιεί τα άλλα δύο-τον βασιλιά και την γνώση-για να εξασφαλίσει την αιώνια ύπαρξη του. Η εξουσία είναι  εγγαστριμυθος που μιλά μέσω της μαριονέτας βασιλιά. Η εξουσία,και μόνο αυτή, κατέχει την γνώση. Η εξουσία και η γνώση είναι τα δύο ζωντανά αλλά αόρατα πρόσωπα του τριαδικού συστήματος. Ο βασιλιάς είναι τόσο όμορφος,ντυμένος στα πορφυρά και τα χρυσά,κάθε φορά καινούριος, αλλά μόνο ως προς την εξωτερική εμφάνιση. Η εξουσία διαλέγει κάθε λίγο και λιγάκι καινούργια κούκλα. Μιλάει ως εγγαστριμυθος μέσα από το στόμα της λαμπερής,απαστράπτουσας,καινούριας κούκλας <<Βασιλιάς>>. Μόλις σταματήσει να είναι χρήσιμη,είτε γιατί πέρασε η μπογιά της,είτε γιατί ξαφνικά ζωντανεψε και προσπάθησε να γίνει πρόσωπο εξουσίας, αποσύρεται από το πρώτο πρόσωπο,την πραγματική και αθάνατη εξουσία. Είτε πετιέται τότε στον κάδο σκουπιδιών,όπως όλες οι βαριά φθαρμένες κούκλες,είτε στον κάδο ανακύκλωσης, της εξουσίας. Η γνώση, αιώνια σύζυγος της εξουσίας, επικονιαζομενη αδιαλείπτως από αυτήν, γεννάει συνεχώς πιο όμορφα και αρτιμελή παιδιά. Αυτά τα παιδιά όμως, είναι αόρατα,άφαντα,όπως και οι γονείς τους. Την γνώση,την κατέχει μόνο η εξουσία και ποτέ ο βασιλιάς. Ανάλογα με την κονη,με το σπέρμα της εξουσίας, αναπτύσσονται και τα παιδιά που γεννά η γνώση. Αυτά που εμφανίζονται στους υπηκόους του βασιλιά,δεν είναι ποτέ τα πραγματικά παιδιά της εξουσίας και της γνώσης. Είναι μικρές μαριονέτες κατ'εικονα της γνώσης. Πολύ εντυπωσιακές, πολλές φορές τρομακτικές,πάντως πάντα μοιάζουν με την μητέρα τους την γνώση,που είναι άλλωστε μια άφαντη καλλονή.