(7)

Κάθε αγκαλιά, άλλη από της μητέρας του, είναι για το μωρό ξένος και αφιλόξενος τόπος, μακριά από την πατρίδα του- αγκαλιά της μάνας. Όλοι μιλούν εκεί μια ξένη γλώσσα, ακαταλαβιστικη γιαυτον. Συνειδητοποιεί ότι υπάρχει κάτι άλλο έξω από τον ίδιο, καθώς η δημιουργός του τον έβγαλε γυμνό από το σπίτι του, νηστικό, έτοιμο να πεθάνει. Απομακρυνομενο από εκείνη, γνωρίζει το φόβο του θανάτου τόσο νωρίς.  Οι ξένοι προς αυτόν που τον μεγαλώνουν, που του προσφέρουν τροφή, ζεστασιά, ασφάλεια, του μαθαίνουν τι σημαίνει εξουσία. Αν δεν κλάψει δυνατά, όταν πεινάει, αν δεν διεκδικήσει τα δικαιώματα του δεν θα του δώσουν να φάει. Αυτό ήταν αυτονόητο όταν τον είχε η μητέρα του, αφού ήταν ένα με αυτήν, ήταν κομμάτι του εαυτού της. Τώρα, πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνο του. Μόνος, απειλούμενος από όλες τις πλευρές, πρέπει να γίνει δυνατός, πρέπει να γίνεται αυτό που λέει εκείνος, πρέπει να γίνει αρχηγός.