(6)

Μοιάζει με το μύθο του Αδάμ και της Εύας. Όσο ήταν με το θεό- δημιουργό τους, ήταν πανευτυχείς , πλήρεις , με άγνοια της γύμνιας τους , ζεστοί και ασφαλείς. Μόλις έφαγαν το μήλο της γνώσης, αποκόπηκαν από το δημιουργό τους , συνειδητοποίησαν ότι είναι γυμνοί, και ανασφαλείς για πάντα πορεύτηκαν στον αγώνα για επιβίωση μακριά από τον θεό, αυτόν που τα βλέπει όλα, τον παντοδύναμο. Έπρεπε πλέον να γίνουν οι ίδιοι δυνατοί για να επιζήσουν, να αποκτήσουν ισχύ, εξουσία πάνω στον αφιλόξενο κόσμο τον οποίο ρίχτηκαν. Το αγοράκι, λοιπόν, που δεν το μεγαλώνει αποκλειστικά η μάνα του, μαθαίνει από τόσο νωρίς και με τόσο σκληρό τρόπο, ότι πρέπει να γίνει αυτεξουσιο δηλ  να εξουσιάζει τον ίδιο τον εαυτό του. Η μάνα το άφησε μόνο μέσα σε ξένο τόπο, ανάμεσα σε ξένα όντα.