(44)

Ο άντρας δεν γνωρίζει δημιουργία, δεν ξέρει τη συνέχεια, δεν κατανοεί τους απογόνους του. Γι'αυτό και ο άντρας- γυναίκα που παντρεύεται, κάνει παιδιά, αλλά είναι και γυναίκα μέσα του, μαγειρεύει, παίζει με τα παιδιά του, βλέπει μαζί τους παιδικά, διαβάζει Μίκι Μαους. Μόλις κατανοήσει ότι εκείνη δεν μπορεί να τον κάνει συνδημιουργο, σταματάει να θέλει να την γαμησει και πέφτει σε κατάθλιψη, γιατί εκεί πια γύρω στα πενήντα του, αρχίζει να σκέφτεται μόνο τη θνητότητα του, το δικό του τέρμα και μόνο. Τον πιάνει η αρρωστομανια, η γιατρολαγνεια του γιατί συνειδητοποιεί ότι είναι απλά και μόνο ένας άντρας, δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα πέρα από κανένα φαγητό, κανένα κέικ. Φαι δηλ. επιβίωση και όχι δημιουργία, διαιώνιση, συνέχεια.

Υπάρχει και ο άντρας εις την γυναίκα, ο άντρας που διαλέγει για να είναι δίπλα του μία κοπέλα άγγελο, γλυκιά, καλοσυνάτη, ήρεμη, με την οποία όμως δεν τον αφορά το σεξ, ίσως ούτε και εκείνη-ουσα άγγελος, άυλη, χωρίς σώμα-και δεν τον αφορά η εξουσία ούτε καν πάνω στη γυναίκα του, άρα δεν τον αφορά να την γαμησει, να την γκαστρωσει και αρκείται στο να μαγειρεύει, να χορεύει, να διδάσκει. Μοιάζει κάπως με τον ευνούχο στο χαρέμι του πασά.