Στους κύκλους της εξουσίας, όποιος έχει πραγματική συζυγική σχέση με τη γυναίκα του, χλευάζεται από τους υπόλοιπους και παραγκωνίζεται στις παρυφές της εξουσίας, παροπλιζεται από τους πραγματικούς επιβήτορες συνεξουσιαστες του. Γαμας τη γυναίκα σου, μα τι διάολο, δεν είσαι καθόλου άντρας;
Η εξουσία είναι ένας καθαρά αντρικος ομοφυλοφιλικος συνεταιρισμός, στον οποίο δεν έχουν καμμία θέση γυναίκες- δημιουργοί, με τσουτσουνι ή χωρίς.
Στον αντίποδα τώρα, όλοι οι δημιουργοί, άντρες ή γυναίκες, είναι πάντα παθητικοί° ξέρουν ότι πρέπει να γονιμοποιηθούν από άντρα για να γεννήσουν, δέχονται παθητικά σαν γυναικούλες να τους γαμαει ο άντρας τους, το αποζητούν ξανά και ξανά, γιατί μόνο έτσι θα δημιουργήσουν, από ένα παιδί μέχρι ένα λογοτεχνικό έργο, έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα μουσικό κομμάτι.
Βέβαια ένας άντρας, δεν μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικά και ολοκληρωτικά γυναίκα. Πάντα οι δημιουργίες του θα υπολείπονται του τέλειου δημιουργήματος που είναι ένα παιδί. Γι'αυτό και πάντα οι πολύ μεγάλοι δημιουργοί, βρίσκονται σε κατάθλιψη, σε απόγνωση, είναι αλκοολικοί, ναρκομανείς, αυτοκαταστροφικοι, γιατί ξέρουν υποσυνείδητα ότι ποτέ δεν θα γεννήσουν το τέλειο δημιούργημα όπως πολύ εύκολα το κάνει μια οποιαδήποτε γυναίκα.
Από την άλλη, μία γυναίκα μπορεί να γίνει πραγματικά και ολοκληρωτικά άντρας, μπορεί να αποκτήσει την απόλυτη εξουσία. Γιατί η εξουσία δεν χρειάζεται τσουτσουνι, δεν χρειάζεται αρχιδια, χρειάζεται αυτή την εμμονή να ταυτιστείς με τον πατέρα σου, αυτόν δηλαδή που γαμαει και δέρνει μέσα στην οικογένεια, κυριολεκτικά κάποιες φορές, αλλά κυρίως μεταφορικά.
Και πάλι για όλα ευθύνεται η μητέρα και το κατά πόσο είναι αυτή γυναίκα δηλ. δημιουργός των παιδιών της ή άντρας δηλ. εξουσιαστής των παιδιών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου