(36)

Όταν η γυναίκα- άντρας γεννάει αγόρι, δύο τινά μπορούν να συμβούν και αυτό εξαρτάται από το πόσο εγωκεντρική είναι, από το πόσο άντρας- άντρας είναι. Αν είναι εντελώς άντρας- άντρας, δεν μπορεί να ερωτεύτηκε αυτόν που παντρεύτηκε ως γυναίκα. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο άντρας- άντρας δεν μπορεί να ανεχτεί να τον εξουσιάζει κανείς. Και στην προκειμένη περίπτωση που αυτός ο άντρας- άντρας είναι γυναίκα δεν μπορεί να ανεχτεί να την εξουσιάζει γαμωντας την αυτός τον οποίο παντρεύτηκε. Οπότε μόλις γεννάει τον γιο, τον ερωτεύεται ανεπανόρθωτα, απόλυτα, λατρευτικά. Γιατί αυτός ο άντρας δεν πρόκειται να την γαμησει-εξουσιασει. Γιατί είναι τόσο ερωτευμένη με τον εαυτό της, υπάρχει αυτή και μόνο αυτή που μόλις βγαίνει από μέσα της αυτό το κομμάτι του εαυτού της, ο γιος, είναι σαν να γέννησε τον άντρα που είναι και η ίδια, τον εαυτό της με τσουτσουνι. Τον λατρεύει, τον θεοποιεί, θέλει να τον κάνει το καλύτερο παιδί, τον καλύτερο μαθητή γιατί πολύ απλά γέννησε τον εαυτό της ως αγόρι, αυτό που πάντα ήθελε να είναι. Εκείνος από την πλευρά του δεν την ερωτεύεται γιατί τον πλάθει τόσο εγωκεντρικό, τόσο άντρα- άντρα που κι αυτός ερωτεύεται τον εαυτό του και μόνον αυτόν. Αισθάνεται τόσο ασφυκτικό αυτόν τον έρωτα εκ μέρους της μητέρας του που μια ζωή προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτήν. Βέβαια, όταν τελικά παντρεύεται, διαλέγει μία πανομοιότυπη γυναίκα με τη μάνα του, έκανε άντρα- άντρα με μεγάλα βυζιά- διπλό τεράστιο τσουτσουνι- που συναγωνίζεται σε εγωκεντρισμό, ή μάλλον ξεπερνάει, την πεθερά της. Πραγματοποιείται έτσι ένας ακόμη ομοφυλοφιλικος γάμος όπως είναι και οι περισσότεροι άλλοι.

Αν η μητέρα είναι άντρας- όχι και τόσο άντρας, εγωκεντρική μεν αλλά και λίγο γυναίκα, τότε θα ερωτευτεί έναν άντρα, εμφανισιακά αντρακλα, αλλά ευάλωτο, με κάποια αδυναμία. Ίσως με κάποιο πρόβλημα υγείας, πάντως όχι το πανίσχυρο αρσενικό. Προσπαθεί να τον κάνει να την ερωτευτεί, αλλά μάταια. Άλλωστε ο έρωτας πάντα είναι μονόπλευρος. Ερωτεύεται ένας  άντρας έναν άλλο άντρα και προσπαθεί να τον εξουσιασει γαμωντας τον. Εκείνος ερωτευμένος με τον εαυτό του και κυρίως με την αρρώστια του, δεν κατακτάται.