(37)

Μόλις γεννάνε το αγόρι, εκείνο ερωτεύεται την πανίσχυρη μητέρα του, αυτόν τον άντρα με Α κεφαλαίο και για μια ζωή, τη ζωή του, προσπαθεί να την φτάσει, να την μιμηθεί, να γίνει εξίσου άντρας με εκείνη και όχι άρρωστος σαν τον πατέρα του. Το αγόρι όμως αυτό είναι καταδικασμένο να μην πετύχει. Ο απλούστατος λόγος γιαυτο είναι πως δεν θα εξουσιασει ποτέ το αντικείμενο του έρωτα του, τη μητέρα του. Οπότε πάντα θα ακυρώνονται οι στόχοι του. Θα μεγαλώσει σαν ένας ακυρωμενος μισοάντρας γιατί δεν θα καταφέρει ποτέ να γαμησει, θα είναι ανίκανος, όχι εκ γενετής αλλά εξαιτίας αυτής που τον γέννησε. Οπότε να ένας εν δυνάμει νέος δικτατορισκος της κακιάς ώρας. Να οι παπαριές για την καθαρότητα της φυλής, για την ανωτερότητα της, φταίνε οι άλλοι, οι κακοί, οι διαφορετικοί κλπ κλπ κλπ. Πάντα η εξουσία είναι γένους αρσενικού και φυσικά την ασκούν αυτοί που έχουν τα λεφτά, το μεγαλύτερο τσουτσουνι στο σύμπαν.

Και πώς ασκείται η εξουσία καλύτερα;